Elime doğdu diyemem.

Yalnızca ”bebecik” idi, bizim kapıya geldiğinde. Ama elime doğurdu dört yavrusunu. ”Torun” gibi, ”ilaç” gibi geldilerdi garip göynüme. Kendi anam bir yana dünya bir yana tabi de… ”Anneliğin” ne olduğunu bir kediden öğendimdi, evelallah.

***

Ayıplamayın.

Bi köşeciğe sindi oturma odamızda. Suyu geldi önce, her gebe anne gibi. Hem yardım ister gibi baktı maviş gözleriyle hem de ”Bakma, utanıyom!” dercesine… Daha önce yaşadığım bir doğum vakası yok? Elim ayağıma dolandı. Ne edilir bilemedim. Kalakaldım, olayın büyüsüne kapılıp.

Bu düzenbazlara kalsaydı iş, şüpheye düşecektik dinden-imandan, itiraf edeyim; içimdeki tanrı sevgisini de bu kediye borçluyum ben.

***

Minik yavrularını nasıl koruduğunu gördükçe daha çok sevdim dünyadaki tüm.